Luce en de rots

Het kleine meisje Luce woont in een piepklein dorpje waar alle dagen geruststellend veel op elkaar lijken. Stralende ochtenden gaan steeds naadloos over in blauwe nachten over de rode huisjes. Luce heeft haar moeder en haar troostende lichtje om het donker te bezweren. Op een nacht valt een enorme rots midden tussen de huizen met een vernietigend effect. Het leven is ontregeld en Luce besluit er iets aan te doen; ze gaat op zoek naar het thuis van de rots en overwint daarvoor haar angsten. De animatie van deze korte film is bedrieglijk eenvoudig. Het bijzondere zit in het gebruik van de primaire kleuren blauw, rood en geel en de vormen (vierkant voor de meeste inwoners, rond voor Luce en haar moeder). Bijna zonder woorden vertelt het een verhaal over wat thuis is en kan zijn, over bang zijn voor het onbekende en over het belang van elkaars situatie leren begrijpen.